Tja die vrijmibo. Dacht ik toch dat dit een uitgestorven fenomeen was? Niet dus. ?
100 Jaar geleden was ik ook fan. Elke vrijdagmiddag zochten we met de collega's onze plaatselijke kroeg op (in Almere, of all places) en gingen zitten borrelen. Na werktijd, wel te verstaan. Supergezellig, week afsluiten. Ik had geen kinderen en dus alle tijd van de wereld. En dat er zo af en toe een collega met een borreltje te veel achter het stuur kroop om nog anderhalf uur -in het donker- naar huis te rijden, ach. ?
Maar vanaf het moment dat mijn oudste zoon het levenslicht aanschouwde was het afgelopen met de vrijmibopret. Geen tijd voor de borrel, kind ophalen en ineens heel veel andere verplichtingen. ?
En nu mijn kids niet meer mijn moederlijke aandacht nodig hebben (denken ze), zou je denken dat ik meteen terugduik in die vrijmibo. ?
Maar nee. Na mijn collega's de hele week gesproken te hebben wil ik op vrijdag weekend gaan vieren. Niet nog een keer aan de zwier. Hoe leuk ik ze ook vind. Ik wil geen vrijmibo meer! ?♀️
En toch ben ik waarschijnlijk een einzelgänger, want ik zie de vrijmibo in heel veel vacatures weer oppoppen als zijnde een superleuke arbeidsvoorwaarde. Of willen werkgevers hier alleen millennials aantrekken?
Ligt het aan mij?